Lębork - miasto w województwie pomorskim, siedziba powiatu lęborskiego, na północy Kaszub. Leży w pradolinie Redy-Łeby, nad Łebą i jej dopływem Okalicą, na północnym krańcu Puszczy Kaszubskiej, w bliskim sąsiedztwie Jeziora Lubowidzkiego na wschodzie, około 80 km na zachód od Gdańska.
We wczesnym średniowieczu ta słowiańska osada nosiła nazwę Lewino i należała do książąt Pomorza Gdańskiego. Według pomorskiego kronikarza Restorfa, Lębork otrzymał prawa miejskie przed 1285 rokiem, lecz poza tym zapisem nie znany jest żaden inny, potwierdzający ten fakt. Natomiast istnieje dokument z 1341 roku potwierdzający nadanie praw miejskich chełmińskich, które Lębork otrzymał z rąk Dietricha Burgaffa von Altenburga, Wielkiego Mistrza Zakonu Krzyżackiego. W latach 1310-1454 Lębork należał do państwa krzyżackiego. Po rozpoczęciu wojny 13-letniej, król Kazimierz Jagiellończyk wcielił miasto wraz z Pomorzem Gdańskim do Polski. W 1455 roku Rada Gdańska przekazała Lębork księciu pomorskiemu Erykowi II.
W 1490 roku Lębork przeszedł w ręce księcia pomorskiego Bogusława X, jako posag jego żony, córki Króla Kazimierza Jagiellończyka. Stan ten trwał aż do 1637 roku, kiedy po bezpotomnej śmierci księcia Bogusława XIV Lębork włączony zostaje do Polski. Tylko 20 lat miasto należało do Polski, gdyż już w 1657 roku Król Jan Kazimierz na podstawie traktatów welawsko-bydgoskich odstępuje je Fryderykowi Wilkelmowi. Do 1698 roku elektorzy składali hołd królom polskim. Później Fryderyk II zaniechał odnawiania zawisłości lennej. W 1773 roku na mocy artykułu IV traktatu rozbiorowego Lębork wcielony został do prowincji Pommern, w której znajdował się aż do marca 1945 roku. W wyniku ofensywy styczniowej 10 marca 1945 roku, po burzliwych i zmiennych kolejach losu, Lębork wraca do Polski.
Atrakcje:
*Sanktuarium św. Jakuba Apostoła - świątynia ta została zbudowana jako budowla ochronna. Jej wybudowanie datuje się na 1345 rok, lecz nie ma co do tego pewności. Stąd też przyjmuje się przełom XIV i XV wieku za okres powstania kościoła. Jest to świątynia gotycka zabudowana z cegły o wątku gotyckim. Zbudowana jest na planie prostokąta z wyodrębnionym od strony wschodniej prezbiterium. Od zachodu znajduje się kwadratowa wieża z głównym wejściem ozdobionym ostrołukowym portalem. Ściany boczne wsparte są przyporami i posiadają duże ostrołukowe okna. Główny korpus kościoła nakryty jest dachem dwuspadowym, dachówką karpiówką ułożoną w koronę. Wnętrze jest podzielone ośmiobocznymi, tynkowanymi filarami na trzy nawy, nakryte sklepieniem gwiaździstym. Wewnątrz ołtarz, rokokowa ambona i cenne tabernakulum z kości słoniowej. W zakrystii zachowało się unikatowe sklepienie, tzw. kryształowe,
*Muzeum w Lęborku - muzeum posiada bogate zbiory archeologiczne odkryte na tych terenach, a także zbiory historyczne, numizmatyczne, wytwory sztuki ludowej, dzieła lokalnych artystów. W Galerii "Strome Schody" na najwyższej kondygnacji budynku prezentowane są wystawy czasowe o różnorodnej tematyce. W muzeum można obejrzeć film 3D o systemie obronnym średniowiecznego Lęborka,a także nabyć wyroby sztuki ludowej, drobne pamiątki i wydawnictwa dla turystów,
*Mury obronne - Lębork jest jednym z niewielu miast na Pomorzu, które posiada dobrze zachowane średniowieczne mury obronne. Ich wznoszenie rozpoczęto w 1341 roku, a zakończono w około 1363 roku. Ich całkowita długość wynosiła 1220 metrów. Fortyfikacje posiadały 32 baszty i półbaszty, w tym baszty narożne, dwie bramy: Gdańską i Słupską oraz dwie furty. Mur obronny był wysoki na 6-10 metrów i nie posiadał blankowania. Mury zbudowane są z cegły o wątku polskim i wendyjskim. Niektóre fragmenty w partiach przyziemnych wzniesiono z granitowych otoczaków,
*Baszta Bluszczowa - zbudowana została w czasie wznoszenia miejskich fortyfikacji, czyli w około 1363 roku. Jej nazwa wywodzi się stąd, że porastał ją gęsty bluszcz. Zimą 1855 roku bluszcz w skutek ostrych mrozów wymarzł. Od tego momentu została po nim tylko nazwa. Konstrukcja tej baszty odbiega od pozostałych baszt wchodzących w skład średniowiecznych miejskich obwarowań. U swej podstawy baszta jest czworoboczna. Od drugiej kondygnacji jej kształt zmienia się na ośmioboczny. Przykryta jest spiczastym dachem krytym dachówką. Dach zwieńczony jest czopem z miedzianą kulą. Elewację stanowi charakterystyczny dla lęborskich fortyfikacji wzór cegieł zwanych zendrówkami, których ciemny kolor wyróżnia się, tworząc motywy graficzne,
*Wieża Ciśnień - W czasie wędrówki po centrum miasta każdego niemal miejsca widoczna jest stojąca na wzgórzu charakterystyczna budowla. To dawna wieża ciśnień, wybudowana w Parku Chrobrego w 1912 roku wraz z systemem wodociągowym, przez dziesiątki lat zaopatrująca mieszkańców w wodę. W latach 2019-2020 została wyremontowana i przebudowana oraz zmieniła swoją dawną funkcję. Z powstałej platformy widokowej można podziwiać miasto i okolice,
*Zamek Krzyżacki - do najstarszych zabytków Lęborka należy również część zamku krzyżackiego wzniesionego w południowo wschodnim narożniku miasta lokacyjnego. Zamek istniał już w 1363 roku i był siedzibą Dytrycha von Loupheima pierwszego krzyżackiego wójta Lęborka, który rozpoczął długi okres funkcjonowania wójtostwa lęborskiego podległego komtorii gdańskiej. Zachowany do dziś budynek zakonny, drugi co do wielkości w ówczesnym państwie krzyżackim. Jednakże wielokrotnie przebudowy dokonywane w czasach późniejszych zniekształciły pierwotny wygląd zamku. W ścianie południowej zachowały się zarys ostrołukowych okien i blend. Charakterystycznymi elementami są także gotyckie schodkowe szczyty i wybudowana w 1575 roku w północną część zamku kwadratowa klatka schodowa w kształcie wieży. Dziś zamek jest siedzibą Sądu Rejonowego,
*Młyn i tzw. Dom Młynarza - w obrębie dawnego przedzamcza znajduje się młyn z XIV-XV wieku, tzw. Dom Młynarza z XIX wieku, spichlerz solny z XVI wieku,
*Ratusz miejski - Wybudowany w 1900 roku w stylu neogotyckim. Nad całością góruje wieża z okazałym, czworobocznym hełmem, zakończonym ażurową latarnią z iglicą. Głównym, reprezentującym pomieszczeniem jest tzw. Sala Rajców nakryta drewnianym belkowym stropem, której okna zdobią piękne witraże z wizerunkami herbów miejscowej szlachty, która je ufundowała. Witraże znajdują się także w klatce schodowej ratusza,
*Kościół NMP Królowej Polski - kościół z 1870 roku, w stylu neogotyckim, dawniej ewangelicki,
*Kamienice mieszczańskie - Z przełomu XIX i XX wieku, w stylu eklektycznym i secesyjnym.